Er was eens ver sprookjesland, gelegen
aan de Noordzee, waar de mensen zich grote zorgen maakten over hun
ecologische voetafdruk. Die moest nodig verkleind.
Ze pakten het radicaal aan. Ze werden
zonder uitzondering veganisten. Bovendien schaften ze het
vliegverkeer af. En weg met de auto! Ook beperkten zij
drastisch hun elektriciteitsgebruik. Een veganistische maaltijd
smaakt sowieso beter bij kaarslicht! Niet dan?
Alle weidegrond werd bebost. En alle
boeren werden bosarbeider. Het stikstofprobleem was in een keer
opgelost.
Het sprookjesland leed met circa18
miljoen inwoners aan overbevolking. Dat drukte zwaar op het milieu.
Strenge geboortebeperking werd ingevoerd. En homofilie werd
bevorderd, want daar komen geen kindjes van! Ook de oudjes
werden niet ontzien. De mensen leefden veel te lang! Er zat niet
anders op dan euthanasie verplicht te stellen.
Niemand mocht meer ouder worden dan
zeventig.
Die euthanasie was aldus geregeld.. Op
je zeventigste verjaardag kwam om stipt half twee uur 's middags de
staatsdokter langs met een van staatswege bekostigde verjaardagstaart
en een dito fles biologische champagne. Je blaast de zeventig
kaarsjes uit.... Drinkt een glas met je dierbaren. En dan hupsakee,
een spuitje.
En de kinderen op school moesten
almaar milieuwerkstukken maken... bv, over wie in Sprookjesland de
kleinste ecologische voetafdruk had.
Dat was minder lastig dan het leek. De
ontlezing was immers compleet voorbij. Omdat onze lieverdjes
niet meer gamen konden, bij gebrek aan elektriciteit, waren ze
inmiddels weer verwoed boeken gaan lezen. Sprookjesboeken
natuurlijk. Wij zij hier immers in Sprookjesland.
Nogal eens werd Kapitein Haak ,de
tegenstander van Peter Pan , gezien als de persoon met de kleinste
voetafdruk....Want die had
immers een houten poot.
Maar de echte
slimmeriken kozen natuurlijk voor Klein Duimpje....wel zonder de
Reuzenlaarzen, natuurlijk!
En zo leefden de
mensen in dat ver sprookjesland aan zee weliswaar niet erg lang
maar wel heel
duurzaam, en dus ...heel gelukkig!
