Aan de bosrand

Aan de bosrand schemert een wit huis

Ik zat daar vaak aan tafel aan

Het was  Oktober

en het wild was in rode wijn gegaard

Niemand van ons was toen vegetarisch. Jij ook niet

Weet je nog hoe we paddenstoelen zochten

en hoe iedere paddenstoel een hoed was
van Hiroshima?

Het was een tijd van kruisrakettenpacifisme
vage opstandigheid 

Nu zie ik  je schim soms op  in het bos
achter het Malieveld

je reikt mij een brochure over Voltooid Leven aan

zomaar uit het Niets

‘Liefste, kom je? Het is volle maanoven Maduridam

Maar ik kom niet

Vergeefsheid is het Najaars-
DNA
van al mijn Herfstminnaressen

van hier tot Wladiwostok!!