Het Zwijgend Rokkostuum – 21 december 1967
En zooals ik nu zwijg
zoo zweeg er op aarde nooit een
Piet Paaltjens
De dag dat ik moest afstuderen, sneeuwde het
het uur was vroeg
& ik in rok _ zoals Behoorde. Ik slaagde! Zowaar!
Café “L'Esperance” was nog niet open
wel “Ali Baba” op de Witte Singel
Van de veertig rovers bleek iedereen vertrokken
richting: de nacht van gisteren
Mij restten toen enkel Jan, Piet & Klaas¹
die mij begeleidden terug naar de Hoogewoerd
waar ik het rokkostuum uittrok
terwijl het sneeuwde, alsmaar sneeuwde
Gingen we naar Camera, de bioscoop aan de overkant
waar ik trakteerde op de film ‘Casino Royal’
een laffe James Bond
‘s avonds kwamen mijn ouders aan
hélemaal uit de Mijnstreek
:" Waarom heb je je rok niet aangehouden, jongen?"
(Moeder)
(:"Ma, we zijn hier niet aan boord van de Titanic...")
:"Wat ga je nu doen?"
(Vader)
Wat moest ik antwoorden? Het cliché?
‘Dat de Maatschappij een héle
héle kille was
en dat ik mij er nooit, nooit in thuis zou voelen... ?’
O, rokkostuum van het besneeuwde zwijgen !
¹ Jan, Piet en Klaas: Jan van der Putten, Klaas Bijleveld & Piet Pietje Oomen
Klaas & Piet zijn niet meer onder ons. Gedenk ze op.5 December...
(uit: het Dolfijnenkostuum, Ad.Donker, Rotterdam, 2003)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten