Lenin zwevend boven zijn mausoleum
gekleed in Madame Bovary-robe
een roos in de linkerhand
Chelsea Hotel, Fourth Floor
Het is Rosenmontag
Ik hoor de lach van het Heelal
boven Maastricht
Maar wat valt er eigenlijk te lachen?
Het is niet eeuwig Rosenmontag
De Carnavalsstoet houdt straks op
De dweilorkesten worden ontbonden
De cafés sluiten.
Dan resten ons enkel nog de Dansmariekes
Doornroosje. Sneeuwwitje. Assepoes.
De meiden zijn doodmoe!
Ze willen honderd jaar uitslapen!
Aswoensdag. Vorst Momus ronkt zijn roes uit
Van hem valt niets meer te verwachten!
Geen ronkend goed, geen ronkend kwaad
En ook niet van Prins Carnaval! Te lazarus! Te dronken!
Dus niks palliatieve sedatie!
Een doodskus is geen liefdeskus!
Een mausoleum beslist geen glazen sprookjeskistje!
Verwerp het mombakkes van Lenin, Maastricht!
En zing de Internationale van de Wieckse Witte
Pour les Morts
Muziek: Roej Andrè
( Andrè Rieux rood?)
Tekst: Rode Toon
(Toon Hermans rood?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten