Toen duwde je overbelichte kinderwagens
rozen
openden hun roze vuistjes
parmantig
richting horizon
Toen was je plots hof-
fotograaf
van de bête, hulpeloze glimlach
In foto-albums
zoek je de schimmen van je kinderen op
Waar zitten jullie, jullie (on)bewogenen
aan welke Middellandse zee gestrand?
In de schaduw
van welke zwarte boot genomen ?
(die van Charon
de eeuwige vakantieman?)
Een gezins-
hoofd
met de ogen ziende blind
Naast je
tot zoutpilaar verstard
Foto na foto
Dodo
de vrouw van je Lot
Geen opmerkingen:
Een reactie posten