 |
| foto willemien de rooy |
Uitgelaten,
morsig met geluid
snuffel
ik aan (stam)bomen
&
lantaarnpalen
al
lopen mijn nieren uit
al
ontwortelt de hoop
aan
mijn anus
en
wordt mijn almaar stijfpotiger lijf
koppig
bijterig
en
daarom zowat constant aan de riem
en
raakt mijn eens zo natte neus verstopt
van
al dat ruiken
Liefde besnuffelt zichzelf het liefst…
aan
heel dat (on)welriekend
spoor
van
Hen, die ons zijn Voorgegaan
Hunde, wollt ihr ewig leben?
straks
word ik waarschijnlijk mens
en
jij, Rotterdamse Mensch, wordt dan reu
kun
je eindelijk kwispelen…
met
je
te
korte
lontje
!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten