Het
Zwijgend Rokkostuum – 21
december 1967
En
zooals ik nu zwijg
zoo
zweeg er op aarde nooit een
Piet
Paaltjens
De
dag dat ik moest afstuderen, sneeuwde het
het
uur was vroeg
&
ik in rok _ zoals Behoorde. Ik slaagde! Zowaar!
Café
“L'Esperance” was nog niet open
wel
“Ali Baba” op de Witte Singel
Van
de veertig rovers bleek iedereen vertrokken
richting:
de nacht van gisteren
Mij
restten toen enkel Jan, Piet & Klaas¹
die
mij begeleidden terug naar de Hoogewoerd
waar
ik het rokkostuum uittrok
terwijl
het sneeuwde, alsmaar sneeuwde
Gingen
we naar Camera, de bioscoop aan de overkant
waar
ik trakteerde op de film ‘Casino Royal’
een
laffe James Bond
‘s
avonds kwamen mijn ouders aan
hélemaal
uit de Mijnstreek
:"
Waarom heb je je rok niet aangehouden, jongen?"
(Moeder)
(:"Ma,
we zijn hier niet aan boord van de Titanic...")
:"Wat
ga je nu doen?"
(Vader)
Wat
moest ik antwoorden? Het cliché?
‘Dat
de Maatschappij een héle
héle
kille was
en
dat ik mij er nooit, nooit in thuis zou voelen... ?’
O,
rokkostuum van het besneeuwde zwijgen !
¹
Jan, Piet en Klaas: Jan
van der Putten, Klaas Bijleveld
&
Piet
Pietje Oomen
Klaas
& Piet zijn niet meer onder ons. Gedenk
ze op.5 December...
(uit:
het Dolfijnenkostuum, Ad.Donker, Rotterdam, 2003)