Tussen raamkozijnen, leeg van september
achter de vitrages van het tekenlokaal
vol sproeten herfstzon
zie ik de schim van haar pas
d’une
langs de wand met de Klassieken
Rembrandt, Vermeer, Titiaan
naar de wand met de Modernen
van Gogh , Mondriaan,
Picasso
en heen en terug…
Mijn prima donna
dansend
op (onzichtbare) rode
schoentjes
als op de derwisj-
muziek
(onhoorbaar)
van l’Oiseau de Feu
van Strawinsky
O, als ooit de minnares van Amedeo Modigliani
die haar naaktheid
afbeeldde
als èèn
ondoofbare
vlam…
Vannacht was ze plots
in mijn bed,
in het piepklein Mickey
Mouse-
slipje
dat zij draagt almaar uitdoet
in Woody Allens laatste
(?!) film
‘Midnight in the Hades‘
Binnenkort in mijn
Theater!