Soms, onverwacht, zie ik in een spiegel mijn dubbelganger
Humphrey Bogart
Hij grijnst. Hij steekt zijn sigaret aan
op mijn lippen
Hij houdt zijn whiskyglas (met ijs)
tussen de knokkels van mijn nicotine-
vingers
Achter diens (opgevulde)filmster-schouders
trilt zwart-wit licht
zonder toekomst, zonder hoop
Of all the gin-joints
in all the towns in all the world
she walks into mine…
O. die vergeefse liefde tot Ingrid Bergman
als op een ijsschots in het Dodenrijk!
Jij haalt zijn witte smokingschouders op
Hij zegt met jouw doorrookte
stem…:
Play it again, Sam!
Play it again!
Jij staat immers al jaren
aan zijn kant van de spiegel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten