Porta nigra – het College aan de Akerstraat
Te laat op school
De angst van de scholier
Te vroeg in het Heelal
De angst van de astronaut
Je opent de poort en daarachter droomt het schoolplein
van weleer
Onder herfstbladeren, slordig op een hoop geveegd
laat zich het lijk van de held Hector vermoeden
En je steekt over, je (bromfiets)helm wankel onder je arm
tussen de kaalte van de platanen opnieuw dezelfde poort
en je klopt aan. De poort gaat open …
Dezelfde leegte
maar onder de dorre bladerhoop bijeengeveegd
achter de fietsenstalling
ditmaal talloze doden
voor Troje, voor Hellas, voor R o m a! Voor nop!
En geen rector, geen conciërge, geen amanuensis
zelfs geen cycloop…
Dan, aan de overkant weer dezelfde poort...
Maar ditmaal maak je niet meer open
je hoort te zeer het hart bonken
Thalassa! Thalassa!
van de God, die daar voorover ligt op dat plein
Te laat!Te laat!
Heden gaat de tocht ad astra
niet langer in de Taal van de Pléiaden
maar in de Hades-spraak van de High Tech
En Niemand
keert nog terug naar Plato's Grot
of welke Antieke ( ) Grot dan ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten