De vogel Fenix

De vogel Feniks, dat is  een vreugdevol feit

houdt niet van coca cola

Dat vindt hij kapitalistische drab, gebotteld uit de Styx

Verwar hem niet met de vogel Dichter

Die schrijft over het ei van de eindtijd

met een veer uit Feniks kont gejat

gedoopt in het zwart van zijn melancholie

Kijk de maan verzuipt in mijn inktpot

zo schrijft hij, die rara avis

Hij/ zij woont in de Rijnmond , zoveel is duidelijk

Herrijzen wij zoals de vogel Fenix

uit onze eigen afval

of stikken  wij in de fijnstof?

En wordt heel de Rijnmond

één Vogelaars

graf?

Hendrick Avercamp IJsvermaak

Hendrick Avercamp 'IJsvermaak op een stadsgracht'

Hendrick Avercamp

Schaatser, wat lig je daar
te Hendrick  Avercampen

Soms gestruikeld over de (open) wonden
van Lidwina van Schiedam?

De Bankemployee

Gisteren verzond hij de volgende e-mail

aan zijn CEO:

     Er is maar èèn ware Gouden Handdruk

              

             die van de Boeddha !

Was hij toch niet zomaar een vreemde vogel

in de neon volière

van een achteraf ABN-Amro-filiaal…

maar een Bodhisattva  

een Verlichte op een groene tak

Vandaag blijkt hij op staande voet ontslagen

‘wegens overbodigheid’

Want wat moet een Bank met een Zachtmoedige?!  

Israel

Vannacht werd het God te gortig

dat geweld, steeds weer,  in Israël

hij brak persoonlijk de Klaagmuur af

en verving hem door een buxushaagje

Vervolgens maakte hij van alle Joden

Palestijnen

en alle Palestijnen 

Joods....

En God zag dat het goed was

De Reis

                      Toen wij uit Rotterdam vertrokken

                       vertrokken uit Rotterdam…

Ze noemen het de Haaienbek, de Rotterdammers

het nieuwe CS…

Op weg daar heen, spreken zij mij aan

“En waar gaat de reis dan wel naar toe, meneer K.? ”

“  Dat is toch overduidelijk, Rotterdammers!

Naar de haaien! Net als de Laatste Reis van jullie!”

Nee, meneer K., u gaat naar 020

maar dat durft u niet te zeggen!

Markplaats

!

Ik heb geen toekomst, geen gouden toekomst

want mijn toekomst is de Dood

en daarom verzilver ik mijn verleden

Op  Marktplaats is er al een koper voor

Een koperrode of een kopergele?

Een uit bronsgroen eikenhout

zes planken groot!

De niet-architekt

Buiten grijnsde de Staatsmijn Wilhelmina   

Binnen, in mijn ouderlijk huis aan de Casinolaan

bouwde ik met mijn MOBACO-doos   

Ik nam het vuur achter het micaglas van de kolenhaard

tot kleur van mijn pannendaken

ongeveer zoals die in tuindorp Vreewijk, Rotterdam

Ik nam het groen van de linden bij de Mijnpoort

om voortuintjes te vervaardigen

ongeveer zoals die in tuindorp Heijplaat, Rotterdam

Hele luchtige wijken zou ik bouwen

later, als het groot was

èèn kolossaal groene stad…

Buiten grijnsde de Staatsmijn (allang gesloten)

waarom ga je niet wonen in Rotterdam

bijna net zo fijn stikvol vol fijnstof

als voorheen de Mijnstreek

   

         Erasmus, i cannot breathe!

En dat heb ik dus gedaan

H 2 Ode

                                                     

Ooit beoefende ik de Kunst van de Poëzie

maar Boeddha reïncarneerde mij

( om af te koelen

                           van de Brandgrens  …? )

tot werknemer bij de Rotterdamse waterleiding

Dank, Gautama Boeddha, dank!

                           

Kan ik eindelijk de tranen van de Rotterdammers 

zuiveren

tot klare

wijn

zoals ooit Jezus

op de Bruiloft

van

Kana

Hoor, hoe Hij, de Wonderdoener, toen sprak tot Maria:

‘ Wat wil je, moedertje- van- me,  Sauvignon of Chardonnay?’

Wil je mij dronken voeren, zoon? Ga de Mensheid redden, joh!

Dat is je job!

Begin maar met Rotterdam !

De Rotterdamse letteren

In Rotterdam heten eigenlijk alle dichters

van der Herfst

Tegen elke regendruppel , die tikt tegen de ruiten

laten ze parelen een jeneverdruppel

op hun tong.

’t moet wel een heel bruin ,heel duister café zijn

’t innerlijk van Rotterdam…

Hoor, plots roept daar Cor Rodevaan

die van de revolutiemaand Oktober

tegen Rien Bloemindeweij

die van de sterfmaand November

“Kijk daar, straatrumoer…een extasy-poedel

paart een coke -cocker-

spaniël …dát is pas Dichtkunst! ”

Dan antwoord hem vanachter de Avondroodkrant

Jules van de Ready made  

of is ’t Hester van het Enjambement? :

“Welnee, een zelf tappende tapkraan, dàt is pas Poëzie…

 

Gezondheid! Proost ! Op ons… Hee  lal  coholici!”

Antwoordt de uitbater van Grand Café ‘Stadhuis’

poëet Ahmed van het Recitatief:

“Op mijn Dorst naar de witte bladzij

in de munttheekleurige Koran!”

Hierop applaudisseert hèèl de Coolsingel!

Love Game

                                           Wij zijn samen geweest, Vader

                                          Terwijl het donker ons dichtsloeg

                                                                   Hans Lodeizen

September,  leeg, bruin tennisveld

waarop een vader en een zoon

Twee schimmen , smetteloos in het wit

enkel gescheiden door een net

Moesten zo nodig hun schuwheid naar elkaar

met harde slagen retourneren

op het gravel van eenzelfde eenzaamheid

Het is zijn avond, die hier valt

op rubber zolen aan de horizon

schuift aan zijn ouderdom, zijn dood

Van plaats verwisseld

sta ik nu zelf 

tegenover het brutaal lichaam van een zoon

En zie mijn racket /

in zijn oog-

opslag

Vader, waar is kampioen Bill Tilden?  

Vader, waar is tegenstander Jean Borotra?

Wat maakt het uit, zoon ?

Alle vaders waren ooit dierbare zonen....

En ons tennis  

als tussen 2 bevriende 
doden 

op vooroorlogs Wimbledon

het eindspel Enkelspel

  

Tuin van de Vier Windstreken

Hier verzamelen zich heimelijke liefdes

witte wijn na witte wijn drinken ze daar

de minnaars met hun broze minnaressen

Elk hoofd zo wuft verhit 

als Marilyn Monroe

in Some like it Hot!

Tenslotte nemen zij dan, giechelend dronken

afscheid van de Tuin

paar na wellustig paar…. 

Elke minnaar met stevig een hand

op het maanrond achterwerk

van zijn nachtelijk lief

En de Kralingse Plas blijft eenzaam achter

die matzilveren waaier voor de glimlach

van die hele Oude Dame Heelal

God van de Zwanen, dan sliep je

donswitte 
dromen tot prooi!

Over de ontdekking van de Quantumtheologie

De kruisiging van de Zachtmoedige

De Toverbergrede van de Boeddha

Dit alles was niet wat ik zocht

Vervolgens bestudeerde ik de deep ecology

van magiër Merlijn

Ook dat was niet wat ik zocht

Ook mocht ik door het sleutelgat van het Heelal

langdurig de bilnaad van het atheïsme bezien

Ook dat was niet wat ik zocht

Toen, op zekere zomernamiddag

de faunen waren zojuist weg gedanst

de bokkenpotigen, weg van Debussy

Alleen hun schaduwen hingen nog dromerig

in het Kralingse Bos

borrelde het zomaar in mij op

                God is er niet

                én tevens wel…

Had ik  … de Quantumtheologie uitgevonden!

Helaas, het bracht mij voornamelijk Insomnia

met op mijn schoot een angstig beest

(Felix) de Kat van Schrödinger

Maar gelukkig, op een goede morgen werd ik wakker

en zat ik plotseling met God in bad

een joyeus bebaarde Lebemann, vrolijk water spattend

Wij omhelsden elkaar eindeloos

waarna hij lachend in mijn armen stierf

zoals ik lachend aan zijn spiegelbeeld

CS

Ze noemen het de Haaienbek, het nieuwe CS

Onderweg er naar toe 

spreken ze me aan, de Rotterdammers

‘Waar gaat u heen, meneer K.?’

‘ Naar de haaien!... Net als jullie!’

‘Nee, u gaat naar  020, maar dat durft u niet te zeggen!’

Le quattro stagioni

                                             Het vijfde seizoen

                                                 De Dood

                                       applaudisseert voor Vivaldi

                                             

                                           met maar één knook!

               

                 Lente

Lentes balsemen

bloesems, kort van duur

dat is wat een dichter doet 

                Zomer

Korenaren huiveren langs je huid

Klaprozen, broos

rood

Antiek uit Oud-Egypte

                 

                 Herfst

Druiven pluk je

en uit de mist van mannen

één vrouw  

voor alle seizoenen

de Liefste!

                 Winter

Zie, onder de mistletoe

kust ons de Dood  

Dan neemt hij ons mee

naar het café

                     om de hoek

voor een laatste, bittere espresso

               

                               

Sally

Sally, mijn jongste Liefste woont aan gene zijde
van de Magere Brug in Amsterdam
ze is de moeder van een half-joods meisje

dat fietst ze iedere dag naar school
zo gehaast 
- Te laat! Te laat!-

alsof het op de Jongste Dag is…

Ze roert graag Jiddisch in kookpotten & pannen

en zingt daarbij een roerend lied 

over een Palestijn, zo sterk behaard 

als de kemelharen mantel van Johannes de Profeet

’s Nachts scheur ik het broos linnen van haar slipje

als de Voorhang van de Tempel

en dring diep gelovig in haar binnen

een onbesneden filosemiet

Antiek servies

Ik zou met jou willen vrijen

geconterfeit

op dit Maastrichts servies

o,

broze (jongste) dochter

van Petrus Regout

Zie, in de verte, richting Slavante

ligt de zomer

op een pijnbank van craquelé

Liefste, dat je dit uithoudt

zoveel jou toegenegen

tegen-

licht

in mijn ge /bars / ten 

kopje

Rotterdams Mooi

Wandelen in de Maashaven

Bron: KLIK HIER