Love Game

                                           Wij zijn samen geweest, Vader

                                          Terwijl het donker ons dichtsloeg

                                                                   Hans Lodeizen

September,  leeg, bruin tennisveld

waarop een vader en een zoon

Twee schimmen , smetteloos in het wit

enkel gescheiden door een net

Moesten zo nodig hun schuwheid naar elkaar

met harde slagen retourneren

op het gravel van eenzelfde eenzaamheid

Het is zijn avond, die hier valt

op rubber zolen aan de horizon

schuift aan zijn ouderdom, zijn dood

Van plaats verwisseld

sta ik nu zelf 

tegenover het brutaal lichaam van een zoon

En zie mijn racket /

in zijn oog-

opslag

Vader, waar is kampioen Bill Tilden?  

Vader, waar is tegenstander Jean Borotra?

Wat maakt het uit, zoon ?

Alle vaders waren ooit dierbare zonen....

En ons tennis  

als tussen 2 bevriende 
doden 

op vooroorlogs Wimbledon

het eindspel Enkelspel