Vandaag dacht ik .laat ik een portret maken van M.
Zij is van mij van alle vrouwen in mijn leven mij toch het meest nabij
geweest
Had ik haar lief?
Laar ik het zo zeggen, altijd was mijn verlangen naar haar
en dat verlangen was op zijn sterkst, als het op zijn onmogelijkst ter
vervulling. Als zij bij haar man en kinderen was.
Misschien typeert mij dat.
Een vrouw moet van een
ander zijn , wil ik haar hartstochtelijk beminnen.
Nooit heb ik haar voorgesteld haar man te verlaten.
Ze zou het trouwens niet hebben gedaan. Niet zozeer om hem.
Om de kinderen
Ze had teveel lijden en droefheid gezien bij de scheidingen
om haar heen , zei ze.
Haar kinderen konden haar niet missen, noch zij hen.
Maar óók om hem.
Ze was te zeer verknocht aan hem geraakt , toen zij eerst
aarzelend, maar al gauw volmondig een relatie met mij aanging. Met Peter Pan forever young
Hij noemde zichzelf de meest gelukkig gehuwde man van
Maastricht en in die (gelukkige) waan
wilde zij hem laten
Verleidde ik haar. Nee, zij verleidde mij met haar voorstel
naakt voor mij te poseren
Het was een hoogst klassieke casus, de onze . De verliefdheid
van de schilder op zijn schildersmodel. En
andersom. De verliefdheid van het schildersmodel op haar schilder.
Zou Vermeer verliefd zijn geweest op het meisje met de parel
?.
En is die parel toen gesmolten door het vuur van hun liefde?
Ik mis de parel in mijn leven, kleine parel M., tot de dag van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten