Eminence rouge

In de vergeelde bladspiegels van Europa sliep ik

en de toekomst was mij een dwaasheid

erger dan Hollywood over Gay Paree

(Steekt daar Van der Lubbe's  schim
de fik
in de Notre Dame?

Wat? Het is hier toch  niet Berlijn in '33!) 

want mij ontsloot, met name, de maand Oktober

een grote rode mond (toch voor noodgevallen

houd ik de Mei van Gorter in mijn broekzak…)

sindsdien trouw minnaar van uiterst rokerige
bijeenkomsten in de mist
van een herfstig, al te herfstig links 

- alsof ik weer op de Rive gauche 

ben ik een bizar stiletto

door de walm van hun nicotine denken:

“Kameraden! Swingende guillotines wil ik zien!

De laatste kapitalist opgehangen

aan de darmen
van de laatste bureaucraat!"

Het partijbestuur verbleekt. 

Meneer citeert Mei '68!

Partijsecretaris, bel Een Een Twee!

En  ze komen! De flikken!

Je hoort het roooooddd
van hun sirenes
al van ver! !