een Duin/kerker Liefde
In een duinpan wil zij zichzelf schilderen
het hoge, canvaswitte voorhoofd
bloot gestreeld door helm-
gras
Weg van haar (gebarsten) glazen muiltjes
haar kaduuk spinnewiel!
met enkel nog maar één penseel
/ van louterend marterhaar
(en soms een huppelend duinkonijn ...)
en geronnen bloed op het palet
En als zij dan het krijsen van de meeuwen hoort
hoog boven de golfslag van de branding
dan moét ik komen
om voor haar te knielen
als voor een geseling
“ Liefste, je mag kiezen...Als
je niét
kiest, wordt het de karwats!
30 striemen maar!. ..Dat kun jij best verdragen, Lief !”
gekruisigd aan de Grote Mast
gekielhaald in het Vooronder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten