Je staart naar buiten
naar mussen, dakpannen, TV-
antennes...
dan plots dichtbij
het (ver-)
gezicht
van haar alledaags, onschuldig hoofd
Zij maakt je raam glashelder
opdat jij Dichten kunt
dat enkel S c h o o n h e i d
de eeuwen
glanzend maakt. En naakt
Mijn godin, zij draagt een walkman
luchtig
als een bantamlichtgewicht ...
En zo ook valt haar
l
a
d
d
e
r
en het Doek
Liefste, een roestig basilisk / een griffioen van zink /
sloeg
uit je handen het rood van bloed
Icara!
Icara!
Liefste
Wij
vallen
samen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten