Porta nigra
Je opent de poort en daarachter droomt het schoolplein
van weleer
Onder bladeren slordig op een hoop geveegd
laat zich het lijk van Hector vermoeden
En je steekt over – je bromfietshelm wankel onder je arm
tussen de kaalte van de platanen opnieuw dezelfde poort
en je klopt aan. De poort opent …
Dezelfde leegte
maar onder de bladerhoop bijeengeveegd
achter de fietsenstalling
ditmaal talloze, talloze doden
voor Troja, voor Hellas, voor Roma! Voor nop!
En geen rector, geen conciërge, geen amanuensis
zelfs geen cycloop… Niemand!
Dan, aan de overkant weer dezelfde poort
Maar ditmaal maak je niet meer open
je hoort te zeer het hart bonken
Thalatta! Thalatta!
van de god die daar voorover ligt op dat plein
Te laat! Te laat!
Heden gaat de tocht ad astra
niet langer in de Taal van de Plèiaden
maar in de Hades-spraak van de High Tech
En Niemand keert er nog terug naar Plato’s grot
Of welke antieke ( ) grot dan ook!
(uit Lach, Nausikaa, lach! work in progress )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten