Spiegel,
waarin haar lichtblauwe ogen
haast
mediterrane zeegezichten
overschaduwen
de mijne, zoveel noordelijker
Zie,
aan de blondgeverfde slapen
van
haar ijdelheid (tevens de mijne)
ligt
ons laatste goud gebukt
en
hoe haar lippen gretig (opnieuw)
in
mijn armen knielen, zo armoedig karmijnrood
zo
knokig denken wij onszelf nog helemaal niet!
Ach,
moeten bovenstaande woorden, haast barbaarse
Liefkozingen
waarin
Odysseus Circe omhelst
/Penelope
vergeet.../
soms
Poëzie voorstellen?
Spiegeltje,
ach, spiegeltje aan de wand
wend
je over zoveel laat, studentikoos gedrag
nièt
van ons af
Zie
liever naar ons op
Lust _ een
Heer met obesitas
_
Hop! Hop! _
op
Genot _ een
Dame met osteoporose
schoot
& borsten
nog
intact
Tararaboemdiee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten