Porta nigra_ het
College aan de Akerstraat
Je opent de poort en daarachter droomt het schoolplein
van weleer
Onder de herfstbladeren slordig op een hoop geveegd
laat zich het lijk van Hector vermoeden
En je steekt over – je (bromfiets)helm wankel onder je
arm
tussen de kaalte van de platanen opnieuw dezelfde
poort
en je klopt aan. De poort gaat open …
Dezelfde leegte
Maar onder de bladerhoop bijeengeveegd
achter de fietsenstalling
ditmaal talloze, talloze doden
voor Troja , voor Hellas, voor Roma! Voor nop!
En geen rector, geen amanuensis, laat staan een cycloop…
Dan, aan de overkant weer dezelfde poort
Maar ditmaal maak je niet meer open
je hoort te zeer het hart bonken
Thalassa! Thalassa!
van de God, die daar voorover ligt op dat plein
Te laat! Te laat!
Heden gaat de tocht ad astra
niet langer in de Taal van de Plèiaden
maar in de Hades-spraak van de High Tech
En aan de Akerstraat keert Niemand keert terug naar
Plato’s grot .
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten