Oude dichter

   

Zijn zinnen lopen als vanouds

maar zelf hobbelt hij nu achter een stok aan

uit het kreupelhout van de zomernacht

gesneden

bij maanlicht in het Vondelpark…beweert hij

Het stokske van Van Oldenbarnevelt! Zonneklaar!

Fuck the system dat ons allemaal vermoordt!

‘Enkel de Dahlia’s achter in mijn tuin

lees ik nog mijn Gedichten voor!’
mompelt hij vervolgens

‘Zij groeien daardoor als koolhydraten…’

( Hij besproeit ze overigens ook met extra water…)

Bij het afscheid, grimmig:

 ‘ Als Bob Dylan de Nobelprijs voor Literatuur

dan Ik òòk! Want òòk IK ben Forever Young!’’

Dan draait hij zich om.Zijn avond valt

over de mijne

Hij gaat met zijn stokrozen

op stok

de  tuinman van het woord

Niks de toppen van de moerbeibomen

Niks huilbuien om kropjes jonge sla!