Ambassadeur
Ik herinner mij de Jaren Vijftig als een soort jaarabonnement
op de Donald Duck – een getekend Vrolijk Weekblad :
de Wederopbouw vol illusies, de Ufo's in de nacht
President Mickey Mouse & vice-president Donald Duck
Nu ben ik zo oud als Joe Biden ( “Joe! Val niet om!”)
als de American Dream van Rotterdam...
Nog even en ik schrijfT zonder handen
“ Mamma, kijkt, zonder handen!”
Alsof ik die ene monnik in Vietnam ben
die, toen het doek viel voor Saigon
s t i l t e
applaudisseerde / met één brandende hand
Maar ik ben geen zen-boeddhist, enkel een dichter
de ambassadeur van Absurdistan
in
Verweggistan!
EN MIJN PENSIOEN IS NIET GEREGELD!
Maar ooit brandde mijn ziel
als die monnik in Saigon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten