Ambassadeur
Ik herinner mij de Jaren Vijftig als een soort jaarabonnement
op de Donald Duck – een Vrolijk getekend Weekblad:
de Wederopbouw vol illusies, de Ufo's in de nacht
President Mickey Mouse & vice-president Donald Duck
Nu ben ik zo oud als Joe Biden ( “Joe! Val niet om!”)
als de American Dream van Rotterdam...
Nog even en ik schrijf dit zonder handen
“ Mamma, kijk, zonder handen!”
Alsof ik die ene monnik in Vietnam ben
die, toen het doek viel voor Saigon
s t i l t e
applaudisseerde
/ met één, in brand gestoken hand...
Maar ik ben geen zen-boeddhist, enkel maar een dichter:
de ambassadeur van Absurdistan
in
Verweggistan!
(of andersom...)
EN MIJN PENSIOEN IS NIET GEREGELD!
Maar ooit brandde mijn ziel
als het gelouterd, gouden lichaam
van die monnik in Vietnam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten