Toen duwde je overbelichte kinderwagens
richting gemeenteplantson
rozen
openden daar hun roze vuistjes
parmantig
Toen was je plots hof-
fotograaf
van de bête, hulpeloze glimlach
In albums zoek je ze op
de schimmen van je kinderen
Waar zitten jullie, verbleekte (on)bewogenen
Aan welke zwarte zee
gestrand?
In de schaduw van welke zwarte boot ?
(die van Charon
die ons vervoert van de lagunen van Venetië
naar de Styx?
Een gezins-
hoofd
met de ogen ziende blind
Naast je
de tot topless foto
verstarde
vrouw van je Lot.
een getaande zoutpilaar
midden
in jouw midlife-crisis
een gaga Lady
nog meer MAGA
dan jij
een Dodo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten