Jij,
bijna mystieke vogel
blauwachtig
groen je rug, je buikzijde purper
je
staart
alle
tinten van de regenboog
Om
je verenpracht aanbeden door de Azteken
wier
god Quetzalcoatl was, heerser
over
de wind
Slechts
de allerhoogsten van de stam
mochten
je verentooi, kostbaarder
dan
goud of edelstenen, dragen
Zij,
de Azteken trokken je enkel èèn veer uit
en
lieten je dan weer gaan
(opdat
er een nieuwe aan je lijfje aan kon groeien…)
Maar
in onze dagen wordt je domweg omgebracht
-
de Haute Couture heeft te zeer
je
veren lief -
tot
hoog in de bergen van Costa Rica
waar
je nestelt in boomholen
angstig
een,
twee groenblauwe eieren bebroedend
Quetzal
waarom
toch is alle Schoonheid
zo
kwetsbaar
overal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten