’s Nachts vertakken zich de platanen op het Vrijthof
tot klassen dromende kinderen
sponzend
het zwart bord van de leegte
boven de Sint Servaas
met hun kruinen, schor van dorst
Soms springt hij me dan nog naar de keel
de Grote Boze Sprookjesfiguur
Alcohol
krassend de muren vol graffiti
bijt hij mijn dronken lippen tot bloed
geluidloos schreeuw ik dan
: “Che Guevara ! Che Guevara!”
maar niemand stapt uit de spiegels
van het groot urinoir
Maastricht
zwaaiend met de schoolbel van de Revolutie
We zijn alleen, Veldeke, heel alleen in de nacht
Sta dan toch op, (school)Kameraad !
Wees dan toch eindelijk eens pissig
tegen het Heelal – ons Lot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten