Altijd maar weer moeten wij Boeddha-juristen
padden Wanhoop vangen in de nacht
en gaan van ochtendrood naar klatergoud
en dat moèt
dus nu al eeuwen!
Wie van ons bestrijdt nou eens grondig
al die dolgedraaide metaforen
van het Onrecht
en schenkt ons een nieuwe, terra cotta kruik?
Want wij zijn zo dorstig
en ver afgedwaald in een verbrand duinlandschap
waarachter zich geen gouden strand bevindt
en niet de verrukking van kinderen achter de bal
en geen branding , van vrolijke zwemmers
overvol
Het is nu te laat om nog alles
omvattend lief te hebben
Wij hebben te zeer de voeten gekust van dubieuze goden
wij hebben het maanlicht opgesoupeerd
Wij hebben onszelf verguld met poëzie…
Wij
hebben de wereld niet veranderd
Ofschoon wij waren van Goede Wil
Geen opmerkingen:
Een reactie posten