Quappi

Ach, Quappi, wie bezoekt nog
de zelfgeverfde schemering van ons zolderatelier
met z’n verwaarloosde potten geranium
& dakgoten, bleek van honger, hoog boven het Rokin

wij zijn immers dood

Nooit meer onze lichamen, naakt als gember
onder het linnen, afgestorven, van ons bed
met uitzicht op det grauw-zilveren schedel 
van de Munttoren 

wij zijn immers dood

Nooit meer je kapsel hoekig ivoor-
zwart geknipt
als muziek uit de Dreigroschenoper

als dat van Cabaretdanseuses, halfbloot
in wijlen de Weimar-republiek

O, Quappi, nooit meer ons entartet 
begeren 
dat van schilder tot schildersmodel

en dat van schildersmodel 
tot schilder…

wij zijn immers dood!

was getekend:

Max Beckmann