Soms, onverwacht,
ze ik mijn dubbelganger Humphrey Bogart
Hij grijnst. Hij steekt zijn
sigaret aan
op mijn lippen
Hij houdt mijn whiskyglas (met ijs)
tussen de knokkels van zijn nicotine-
vingers
Achter zijn (opgevulde) filmster-schouders
trilt zwart-wit licht
zonder toekomst, zonder hoop
als op een ijsschots in de Hades
Of all the gin -joints in all the towns
in all the world
she walks unto mine...
Jij haalt zijn witte smokingschouders op
in wanhoop
Jij staat immers al jaren
aan zijn kant van
de spiegel
want Casablanca, dat is overal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten