De Plasmolens
zien toe
wijsneuzig
wiekend
ochtend na
ochtend, middag na middag
hoe 't wit
plezier van zeilboten, 's zomers
jaar in, jaar uit,
langzaam overgaat
in de bevroren
adem van schaatsers, 's winters…
Ach, Plasmolens
als heel dit tabakskleurig,
herfstig dorp Kralingen
behoren jullie
de scharlakenrode
mondschilderes
Mevrouw Zonsondergang.
Zie hoe zij
goudgeel
vereeuwigt
haar beide
stokoude minnaars
De Ster en De Lelie
met hun armen
wiekend, gelukzalig
als spaanhouten
doosjes
snuiftabak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten