dinsdag 7 maart 2017

Helena van Heerlen

    
Vannacht bevond ik mij op het terras
van tennisclub Verlangen
en ook zeventienjarige blondine was daar
de langbenige
die wij, Gymnasiasten, bewonderend Helena noemden

Vriendschap, Liefde waren zoals in een droom behoort

Alleen, wij dronken nu Champagne Brut
niet langer Cassis of Grenadine
of Seven Up…
Scholieren uit de Jaren 50 bleken plots Onsterfelijken
 Athanatoi met tennisrackets!

Maar heel het helblond haar van de First Lady van Troje
was nog even golvend lang als vroeger
En ook dezelfde lach kleurde haar wangen

Tussen onze Homerusboeken, roodbruin gekaft
prijkten de heuvels van het Krijtland in de verte
als onze toekomst, oneindig jade…

Hoe was het mogelijk, na zoveel jaren Carboon-
tijdperk, verenigd in de droom
op de Olympus van de tennisclub Verlangen
met Menelaos’ vrouw, Paris’ concubine

En  roetvingerig Heerlen al zolang verlaten

O, Mijnstad van mijn ruggenmerg

Carboonzwart Troje
aan een Mergel-
Gele zee…



Geen opmerkingen: